และต่อไปคือสิ่งที่ผู้ชมทางบ้านอย่างผมอยากบอกสั้นๆ
1. อัตราความเมามัน 80,000 ตีนถีบ เมื่อทั้ง 2 ทีมต่างเปิดเกมรุกใส่กันแบบใครดีใครอยู่
แถมมันพิสดารตรงที่ มาร์ค กูกูเรย่า ลื่นล้ม 2 ครั้ง เชลซี ถูกลงโทษ ด้วยการเสียประตูทั้ง 2 ครั้งจนต้องออกมาเปลี่ยนสตั๊ด
ตอนนำ 2-0 นึกถึงหน้าน้าแมวที่โก่งคอขันว่า…
‘หวานเจี๊ยบบบบ !!!’
2. แต่ สเปอร์ส มีปัญหาเกมรับชัดเจน
ดันเกมรุก หลังลอย ถอยมารับก็มักจะเสียประตูง่ายๆ แบบไม่มีเหตุผล และไม่ต้องการความเข้าใจใดๆ ทั้งสิ้น
มิดฟิลด์ตัวรับ 2 คน นอกจากจะหยุดเกมรุกคู่แข่งไม่ได้ ยังเข้าบอลโฉ่งฉ่างทำเสียจุดโทษ 2 ครั้ง แบบไม่จำเป็นเลย ขณะที่กองหลังก็เอา เชลซี ไม่อยู่
3.เห็น เจดอน ซานโช่ เล่นแล้วก็ ‘อืมมมมม…นะ’ ก่อนสบถในใจ ‘พร่องตรัย’
กระชาก/ลาก/เลื้อย สนุกสนานจังนะมึง ว่าแล้วก็ปลุก ‘สิงห์บลูส์’ กลับมาด้วยการลากตัดจากซ้ายเข้ามาตะบันหน้ากรอบเขตโทษ ลูกพุ่งเสียบโคนเสา ตีไข่แตกได้เร็ว
แล้วคนจ่ายให้ก็คือ ‘กุ๊กกู๋’ ที่ลื่นล้มไป 2 ครั้งนั่นแหละ
4.ขนาดทีมของ เชลซี ใหญ่และยาวเหมือนหรรมแมมมอธ แถมอุดมด้วยผู้เล่นคุณภาพที่ทดแทนกันได้อย่างไม่เหลื่อมล้ำมากนักช่วยให้ยืนระยะได้ยาวนานกว่าทีมอื่น
ที่สำคัญคือ เอ็นโซ มาเรสก้า เจอทีมที่เหมาะสมและลงตัวแล้วด้วยจึงกลายเป็นทีมที่แพ้ยาก ผลงานสม่ำเสมอขึ้นเรื่อยๆ
5. สถานการณ์ล่าสุดไล่ตามจ่าฝูง 4 แต้ม แข่งมากกว่า 1 นัด
แต่ยังไม่ถึงขนาด ‘ลุ้นแชมป์เต็มตัว’ นะครับ
มกราคมนี้ ‘เสี่ยต๊อด’ ควรจัดกองหน้าตัวเป้าคนใหม่ที่สามารถผลิตประตูแบบเป็นกอบเป็นกำมาร่วมทัพ เช่นเดียวกับหานายทวารที่มีระดับมากกว่า โรเบิร์ต ซานเชซ มาเฝ้าเสา
บางทีอาจมีลุ้นแบบจริงๆ จังๆ มากกว่านี้
…ก็…เป็น…ได้
