มาร์เก็ตเพลส

ปรากฏว่าทีมเยือนบุกหักปีกสาลิกาดงหวุดหวิดแบบไม่ค่อยหวุดหวิด และต่อไปคือสิ่งที่อยากจะบอก

1. มาร์คัส แรชฟอร์ด เหมาคนเดียว 2 ดอก เลยนะครับ แถมสวยงามทั้ง 2 ดอก ประหนึ่งกระโดดเตะหน้าใครบางคน

ประตูแรกพุ่งเข้าขวิดลูกเปิดจากด้านขวาตุงตาข่าย

ประตูที่ 2 สับด้วยขวาจากนอกกรอบ ลูกพุ่งเช็ดคานโกลพินาศถึงขนาดผู้ให้เสียงภาษาอังกฤษต้องสำรากออกมาว่า…ธันเดอร์โบลต์

อืมมมมมมม…นะ

2. คิดแล้วก็น่าน้อยใจแทนเด็กผีทุกหมู่เหล่า

ดร.แรช แสดงให้เห็นถึงความมุ่งมั่นและทุ่มเทแบบผิดหูผิดตาเลยทีเดียว

เวลาจ่ายบอลเสียก็จะไล่ตามไปเอาคืนแบบสุดตัวแตกต่างจากตอนสวมเครื่องแบบปีศาจแดงอย่างสิ้นเชิง

…ว่าแล้วก็คว้าตำแหน่ง แมน ออฟ เดอะ แมตช์ ไปตามระเบียบ ต่อหน้าผู้จัดการทีมชาติอังกฤษอย่าง โธมัส ทูเคิ่ล ซะด้วย

3. นิวคาสเซิ่ล เริ่มต้นด้วยความหื่นกระหายอย่างจงหนัก

ทั้งบดบี้และไล่ล่าด้วยความรวดเร็วและหนักหน่วงทุกจังหวะจน บาร์ซ่า เล่นไม่ถนัด ตั้งเกมของตัวเองไม่ได้

ทุกครั้งที่ตัดบอลและสกัดบอลได้ หรือชนะในกาเข้าปะทะ กองเชียร์เจ้าถิ่นจะส่งเสียงเฮสนั่น

แต่การเข้าเร็วและหนักทุกจังหวะแบบนี้ มันสิ้นเปลืองพลังงานอย่างรุนแรง

4. ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง เครื่องจักรสีขาว-ดำก็เริ่มแผ่ว

เหตุเพราะใช้พละกำลังกันมากเกินไปจนแทบจะหมดถัง แล้วชิงจังหวะขึ้นนำไม่ได้

เกมรุกของ นิวคาสเซิ่ล มีแต่ความวูบวาบ แต่ไม่ค่อยเด็ดขาด ทั้งๆ ที่ควรจะขึ้นนำ 1-0 อย่างน้อยๆ ถึง 2 หน ก็โยนมันทิ้งไปอย่างน่าเสียดาย

5. ยิ่งครึ่งหลัง พลพรรคสาลิกาดงยิ่งอ่อนกำลังลงอย่างชัดเจน ก่อนจะเปิดช่องว่างให้ผู้มาเยือนมากขึ้นเรื่อยๆ

กองเชียร์เจ้าถิ่นก็เช่นกัน ช่วงแรกๆ ยังเห็นบ้าระห่ำกันอยู่เลย ไปๆ มาๆ กลับค่อยๆ ง่อยแดกส์ซะอย่างนั้น 

ประมาณว่านักเตะเล่นไม่ออก ทูน อาร์มี่ ก็เชียร์ไม่ออกเช่นกัน

สุดท้ายก็ถูกลงโทษจากผู้เล่นที่ตัวเองส่งเสียงโห่ทุกครั้งที่สัมผัสบอล

โบนัส แทร็ค: เสียดายที่ไอ้หนูสิงห์นักเตะจากเมืองยาล่า ไม่ได้ลงสนาม มิเช่นนั้นคงจะสะเด่ามากกว่านี้